دارمان ډولۍ
چې دې دسره
هجران له یخه په سور اور واوښتم
بیادې دشونډو په کوڅه کې په پیغور واوښتم
ولې مې نن
ورسره هو، کړل دسبا په نامه ؟
ماچې دنغدو کار کاوه دادی په پور واوښتم
زه وم دسور
قاتل له ویرې دپناه په هیله
خوار شې نصیبه چې دتور قصاب په کور واوښتم
دسرنوشت په
ګذرګاه کې مې معبر، ونه موند
دترکستان پرلوري تلمه په لاهور واوښتم
ما دارمان ډولۍ
دلمرپر اوږو کور ته وړله
دتیارو غلو په لار کې مړ کړمه په ګور واوښتم
زاهده ته راته
بربنډ، عشق دې دروغجن شو کله
چې په «کمال»، دادمجنون په سکه ورور واوښتم