غزل
زاهده رخصت
راکړه څو جامونه تشوم
دتاک دبوټي لاندې ثوابونه خښوم
ساقي را
تښتیدلی یم په خم کې پناه راکړه
یخنۍ دخمار سوی یم رګونه ګرموم
ژوندون پخپل
بدل کې څو تصویره پلاس راکړل
اوس ناست دذهن کور کې تصویرونه ځړوم
منګولې مې که
یو ځل ستا تر غاړې رسیدلې
اسمانه! تر لمن دې ګریوانونه څیروم
مجنون سره مې
شپې دي دفرهاد سره اشنا یم
عقله لرې شه له خوا نه چې دې خونه نړوم
دخیام کوڅې ته
ځمه نن پرې ځان میلمه کومه
دوزخونه خپلومه٬ جنتونه هیروم
شیخه مه راځه
په مخه چې ګستاخ او بې پروایم
دتوبو نه منکر شوی محرابونه سوزوم
ماپریږدۍ څه
ارامه دکوچي ژوند جهنم کې
یو څو یتیمې هیلې يه اورونو دودوم
ژوندونه څه
تلوار کړې قدمونه ټکني کړه
لا تنکۍ مینې دیارته امیدونه ځنګوم
دخیال په سمندر
کې مې لامبو وهي «کماله»
داځي دساهل لورته زه موجونه ښکلوم