غزل

دومره لویه له اغزیو ډکه لاره
او زما داسې رنځور٬ رنځور ګامونه

اوښان ستړی٬ کاروانیان له پښو پاتې
دوۍ لا څه کړې په ژړا ستړی بارونه

دکاروان رسۍ په لاس کې دشیطان ده
څه خبر که شي تر سره دا مزلونه

راشۍ وګورۍ عالمه ننداره ده
په لیوانو یې سپارلي دي پسونه

دپیشکو او مږکو ایتلاف دی
ګیدړان کړي دچرګانو اوازونه

لا پرمخ دلارو سرې سکروټې فرش دي
څنګه کیږدي مساپر پرې قدمونه

پراغزیو٬ ګنډیریو پسرلی شو
پر ګلانو لا میلمه دي خزانونه

دټټو اوچې د اسپ فرق پکښې نشته
رب دې وسیزي په اور دا بازارونه

خدای پوهیږي که اغیز وکړي «کماله»
د زاړه ملا د دروغو تاویزونه