غزل

دعبث ژوندون دوکان کې، څه لعلونه دي خرڅیږي

دهرچا په جیب کې رنګ دی، څه رنګونه دي خرڅیږي
 

داسمان لویه لمن کې، بل څه نشته غیر دکاڼو

پرې یاغي ککرۍ ولي، مست سرونه دي خرڅیږي
 

یومحرم دساغر نشته، یو اشنا او دلبر نشته

نامحرمو باندې ګورۍ، څه جامونه دي خرڅیږي
 

زړونه ډک دي له خبرو، چاته حال ویلی نشې

دې میراتې دنیاګۍ کې، څه رازونه دي خرڅیږي
 

دخپل ځانه خبر نشو، پټې سترګې پلورل شوی

څه منزل څه مسافر دی؟ رباطونه دي خرڅیږي
 

رانه هیره مې کعبه شوه دزاهد له برکته

دتسپو دامونه خپور دي، محرابونه دي خرڅیږی
 

دهرڅه نه مې زړه تور دی، نن په هرچا بد ګومان یم

څه بازار دریا تود دی، څه قولونه دي خرڅیږي
 

نور تړم دباور خونه، نړوم داحساس کلی

مرورې مې دی هیلې، چې میړونه دي خرڅیږي
 

«کمال» وژړل په چیغو، دشهید ارمان په څلي

صدافسوس اوصد ارمان چې، ارمانونه دې خرڅیږي