د ژوند لوبې

پرون نه وم، نن یم، سبا به نه یم
د تلو راتلو  ډګر کې، زه پوه نه شومه څه یم

زه ترې په تلو یم تمیدل او ستنیدل نه لرم
د تلو په کار کې، زه د سین اوبه یم

چې رحلت ترې ازلي راغې په برخه
نو د «بیش» او «کم» په فکر لا په څه یم؟

دا جهان لکه سرای زه مسافر  شوم
یو څو ورځې پکې میشت، بیا ترې په تله یم

چې په لنډ عمر فتنې کړم راولاړې
چې داوږد عمر حقدار نه یمه ښه یم

څه چې واخلم پرې قانع نه یم له حرصه
لا و نورو ته قابو لکه لیوه یم

په کردو زما عالم په چغو سر دی
لا خفه پرې نه یم، خوښ پدغه کړه یم

ولونه ولونه ګناهګانې په وږو وړم
خو له واړو ناخبر لکه د خره یم

عمر څومره ګړندې درومي «ایمله»
زه لا اوس هم د غفلت په خوب ویده یم

 کال  ۲۰۰۰